Prezes Komitet Nadzoru Regulacyjnego ds. LEI podkreśla dotychczasowe osiągnięcia oraz planowane działania mające na celu dalszy rozwój i zwiększenie przydatności systemu
Autor: Matthew Reed
Data: 2015-12-10
Odsłon:
Trzy poziomy działania Globalnego Systemu LEI
Pod koniec roku 2015 mamy możliwość podsumowania obecnej sytuacji Globalnego Systemu Identyfikatorów podmiotów prawnych oraz okazję do spojrzenia w przyszłość.
Do chwili obecnej LEI daje powody do zadowolenia. W 2012 r. grupa przedstawicieli władz z całego świata zadecydowała, że konieczne jest rozwiązanie problemu „działańzbiorowych ”, z którym branża i organy regulacyjne borykają się od dziesięcioleci – w jaki sposób opracować i wdrożyć wspólny system identyfikacji umożliwiający identyfikację uczestników rynku finansowego i powiązanie danych. Stwierdzono, że system ten musi udzielać odpowiedzi na trzy zasadnicze pytania: Kto jest kim? Które podmioty są właścicielami których podmiotów? Oraz co posiadają dane podmioty?
Ustalono również, że system musi się charakteryzować trzema zasadniczymi cechami: musi być powszechny, trwały i łatwo dostępny. Powszechność dotyczy możliwości łączenia i interoperacyjności danych bez względu na podmiot je generujący lub miejsce ich przechowywania. Trwałość systemu ma zasadnicze znaczenie, dając użytkownikom pewność, że można na nim polegać z roku na rok w miarę dokonywania fuzji, nabywania i zakończenia działalności firm. Łatwość dostępu jest istotna dla firm, organów władz i członków społeczeństwa pragnących uzyskać kluczowe informacje na temat podmiotów działających na globalnych rynkach finansowych.
Do wdrożenia tych funkcji najistotniejsze znaczenie miała struktura zarządzania systemem oraz zaangażowanie sektora prywatnego. Zapewnienie powszechności systemu gwarantował udział Grupy G20 oraz Rady Stabilności Finansowej, a w późniejszym etapie Komitet Nadzoru Regulacyjnego ds. LEI. W chwili obecnej w ramach systemu działającego w powszechnym interesie współpracuje ponad 80 organów władz z ponad 50 krajów, czyli znacznie więcej niż wynosi liczba członków Grupy G20. Dodatkowy impuls ze strony sektora publicznego pozwolił osiągnąć trwałość (poprzez wdrożenie wymogu stosowania nowego kodu LEI) oraz dostępność (dzięki powstaniu mechanizmu finansowania systemu bez konieczności opłat za korzystanie). W wyniku tych działań organy wchodzące w skład LEI ROC ustanowiły ponad 30 zasad wymagających zastosowania LEI w sprawozdawczości i obrocie giełdowym.
Inicjatywa LEI ma służyć interesom sektora publicznego i prywatnego
Od momentu zapoczątkowania inicjatywy LEI oczywiste było, że instytucje sektora publicznego nie będą w stanie osiągnąć zamierzonych celów bez zaangażowania sektora prywatnego. Przede wszystkim zapewniono udział Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (organizacji wdrażającej normy oparte na konsensusie, zwanej ISO) w opracowaniu obowiązującej obecnie normy LEI, czyli ISO 17442. Ustanowienie normy stanowiło sygnał, że system LEI powstał w interesie prywatnym i publicznym oraz że może być powszechnie wdrażany. Ponadto przedstawiciele sektora prywatnego zostali zaproszeni do udziału w naszych pracach w ramach Grupy Przygotowawczej Sektora Prywatnego.
W późniejszej fazie przyczyniliśmy się do powstania kilku (obecnie ponad kilkudziesięciu) podmiotów współpracujących bezpośrednio z uczestnikami rynku przy nadawaniu kodów LEI. Podmioty te, czyli Lokalne Jednostki Operacyjne (LOU), zapewniają trwałość i dostępność systemu poprzez zarządzanie danymi LEI w całym okresie ich zastosowania (przy uniknięciu powielania danych) oraz powszechny dostęp w postaci bezpłatnej bazy danych z funkcją pobierania.
Ponadto powołany został organ spajający cały system, czyli Global Legal Entity Identifier Foundation (GLEIF). GLEIF koordynuje i nadzoruje pracę lokalnych jednostek operacyjnych, dbając o ochronę interesu publicznego zgodnie ze statutem organizacji, oraz wspiera LEI ROC w opracowaniu i wdrażaniu nowych standardów identyfikacji podmiotów.
Kolejny krok – gromadzenie informacji na temat własności firm
Zbliża się koniec mojej trzyletniej kadencji jako Przewodniczącego LEI ROC, a także kadencji Wiceprzewodniczących LEI ROC, Bertranda Couillault z Banque de France oraz Juna Mizuguchiego z Japońskiej Agencji Usług Finansowych.
W ciągu 18 miesięcy od momentu powołania GLEIF osiągnęliśmy znaczne postępy w realizacji projektu. GLEIF traktuje bardzo poważnie swoje zadania związane ze staraniami o ochronę dobra publicznego. W miarę zwiększania swoich możliwości GLEIF zwiększa również nacisk na jakość danych. Umowa Master Agreement zawierana z lokalnymi jednostkami operacyjnymi i decydująca o ich relacjach obejmuje narzędzia o zasadniczym znaczeniu w zapewnieniu publicznego dostępu do danych oraz odpowiedniej elastyczności systemu, umożliwiającej rozwój i objęcie nim wszystkich zakątków globalnego systemu finansowego. GLEIF uruchomił również rzetelną bazę danych z funkcją przeszukiwania i możliwością pobierania, w której zawarte są dane na temat ponad 400 tys. firm dostarczone przez 27 lokalnych jednostek operacyjnych. Fundacja rozwija również swoje możliwości w dziedzinie wdrażania standardów.
Po osiągnięciu przez GLEIF w chwili obecnej stabilnego stanu operacyjnego i zdolności zarządzania systemem, LEI ROC będzie się koncentrować na dwóch zasadniczych zadaniach: (1) nadzorowaniu systemu i jego dalszym wykorzystaniu dla dobra publicznego oraz (2) definiowaniu zasad do realizacji przez GLEIF. Prace nad obowiązującymi zasadami obejmują częściowo dopracowanie i wyjaśnienie normy LEI, tak aby lokalne jednostki operacyjne oraz podmioty starające się o LEI (zarówno osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, jak i oddziały firm) były świadome, czy są uprawnione do uzyskania kodu LEI. Prace te mają decydujące znaczenie w procesie zapewniania dalszego spełniania potrzeb sektora publicznego i prywatnego przez system oraz jego równomiernego zastosowania na całym świecie.
Jak wspomniałem wcześniej, prawdopodobnie najistotniejszym elementem norm obecnie opracowywanych przez LEI ROC są informacje o tym, które podmioty są właścicielami których podmiotów, czyli kwestie własności. W październiku 2015 LEI ROC opublikował dokument z konsultacji omawiający wstępną metodę gromadzenia informacji o własności firm. W chwili obecnej LEI ROC zapoznaje się ze zgłoszonymi uwagami. Opublikowanie dalszych informacji na ten temat planowane jest w przyszłym roku.
Zapewnienie szerokiego zasięgu LEI wciąż pozostaje naszym priorytetem
Kolejnym priorytetem LEI ROC, GLEIF oraz innych partnerów systemu LEI jest zapewnienie szerokiego zasięgu LEI. Do chwili obecnej wydano około 400 tys. LEI firmom w ponad 180 państwach. Liczba ta jest znacząca, biorąc pod uwagę, że norma istnieje dopiero od kilku lat. Oczekiwane jest jednak dalsze rozpowszechnienie LEI dzięki zastosowaniu identyfikatora przez organy regulacyjne oraz w drodze dobrowolnego wnioskowania przez firmy. Uważamy, że cel ten jest możliwy do osiągnięcia, gdyż LEI jest normą opracowaną nie tylko przez branżę, której służy, ale także dla jej potrzeb.
W najbliższych latach należy się spodziewać znacznego rozszerzenia zakresu oraz wzrostu wartości systemu LEI.
Osoby pragnące umieścić wpis w blogu prosimy o odwiedzenie strony: funkcje internetowego blogu GLEIF w języku angielskim. Imię i nazwisko autora komentarza pojawi się obok wpisu. Adresy e-mail nie będą publikowane. Uczestnictwo w forum dyskusyjnym i korzystanie z niego oznacza zgodę na przestrzeganie obowiązujących Zasad korzystania z blogu GLEIF, które należy uważnie przeczytać.
Matthew Reed jest Głównym Doradcą w Biurze Badań Finansowych Departamentu Skarbu Stanów Zjednoczonych. Jego obowiązki polegają na uczestnictwie w pracach zespołu kierowniczego wysokiego szczebla ustanowionego w celu prowadzenia monitoringu stabilności finansowej i analiz oraz na nadzorowaniu wszystkich działań prawnych Biura. W styczniu 2012 r. został wybrany na stanowisko inauguracyjnego prezesa Komitetu Nadzoru Regulacyjnego ds. Systemu LEI, w skład którego wchodzi ponad 80 organów władz z całego świata; jego zadaniem jest nadzór nad Globalną Fundacją Identyfikatorów Podmiotów Prawnych oraz szerszym systemem. Matthew Reed pracował wcześniej na wysokim szczeblu w służbach cywilnych w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd USA oraz jako prawnik w Senacie oraz w Departamencie Sprawiedliwości USA. M. Reed uzyskał dyplom z wyróżnieniem wydany przez George Mason School of Law oraz pracował nad publikacją przeglądu prawnego tej uczelni.
