Nr 15 w serii blogów o LEI Lightbulb – Wartość kodu LEI w płatnościach transgranicznych: lepsze poznanie swojego konsumenta (KYC) i wdrażanie nowych firm
Na tym blogu dyrektor ds. operacji biznesowych GLEIF, Clare Rowley, w dalszym ciągu bada, w jaki sposób branża płatnicza może czerpać wartość z kodów LEI w płatnościach transgranicznych, tym razem skupiając się na usprawnieniu procesów KYC i analizy due diligence kontrahentów.
Autor: Clare Rowley
Data: 2023-10-23
Odsłon:
Efektywny dostęp do potrzebnych danych jest głównym wyzwaniem dla organizacji prowadzących proces due diligence i ciągłe monitorowanie ryzyka dla klientów korporacyjnych i dostawców. Potrzebne informacje często pochodzą z różnych i odmiennych źródeł. Procesom KYC brakuje standaryzacji ze względu na fragmentaryczny charakter krajowych wymogów AML/CFT. Uniemożliwia to udostępnianie danych i wspólne redukowanie kosztów wśród organizacji prowadzących procesy due diligence. Jednym z rozwiązań jest ujednolicenie krajowych wdrożeń Zalecenia FATF 16. Wykorzystanie identyfikatora podmiotu prawnego (LEI) w ramach Zalecenia FATF 16 w celu identyfikacji inicjatora i beneficjenta ostatecznie umożliwiłoby standaryzację i łatwe udostępnianie elementów powiązanych z każdym z nich. Po dodaniu LEI jako atrybutu danych w komunikatach płatniczych możliwe będzie dokładne, natychmiastowe i automatyczne zidentyfikowanie podmiotu prawnego będącego nadawcą lub odbiorcą płatności transgranicznej.
Rada Stabilności Finansowej (ang. Financial Stability Board – FSB) zatwierdziła już LEI w celu wspierania celów planu działania zatwierdzonego przez G20 dotyczący usprawnienia płatności transgranicznych. Aby zademonstrować wartość LEI w przebiegu transgranicznych płatności, GLEIF współpracuje z czołowymi podmiotami z branży płatniczej w celu zbadania różnych kluczowych przypadków wykorzystania, w tym: uzgadnianie faktur korporacyjnych; KYC i wdrażanie klientów; weryfikacja konta do właściciela konta oraz skuteczność kontroli pod kątem list obserwacyjnych i sankcji.
Podstawowe wyzwanie KYC
Podstawowym wyzwaniem dla organizacji przeprowadzających badanie due diligence klientów korporacyjnych jest skuteczny dostęp do danych potrzebnych do dokładnego przeprowadzenia analizy i bieżącego monitorowania ryzyka, a informacje te często pochodzą z różnych i odmiennych źródeł. Co więcej, źródła te znacznie różnią się pod względem dostępności i formatów. W niektórych krajach zautomatyzowany dostęp jest obsługiwany przez rejestry przedsiębiorstw, podczas gdy w innych dane można uzyskać jedynie za pośrednictwem osobnego interfejsu użytkownika. Sama dostępność danych również znacznie się różni. Niektóre rejestry handlowe oferują dostęp do w pełni ustrukturyzowanych i bogatych zbiorów danych, podczas gdy inne udostępniają jedynie ograniczone zestawy punktów danych w nieustrukturyzowany sposób w dokumentach.
Różnice te pokazują złożoność problemu dostarczania danych potrzebnych do weryfikacji podmiotu i wdrożenia, a także znaczenie dostępu do dokładnych, aktualnych i istotnych dla kwestii ryzyka informacji. Kluczową kwestią sporną jest jakość danych udostępnianych przez przedsiębiorstwa i ogromna liczba sposobów udostępniania takich danych. Jeśli wstępnie zweryfikowane dane można włączyć do modelu w spójnym formacie, weryfikacja KYC może stać się w pełni zautomatyzowana, dzięki czemu będzie łatwiejsza, tańsza i szybsza.
Aby jednak korzyści płynące z automatycznego KYC mogły być zrealizowane, dane udostępniane pomiędzy podmiotami muszą zostać ustandaryzowane. Jako identyfikator rozpoznawany na całym świecie, LEI umożliwia jasną i niepowtarzalną identyfikację podmiotów prawnych uczestniczących w transakcjach, w tym giełdach finansowych i cyfrowych, poprzez połączenie z kluczowymi informacjami referencyjnymi udostępnionymi publicznie na stronie GLEIF przez Globalny Indeks LEI. Jest to jedyne globalne źródło internetowe, które zapewnia otwarte, znormalizowane i wysokiej jakości dane referencyjne podmiotów prawnych. Każdy kod LEI zawiera informacje na temat struktury własności danego podmiotu. W ten sposób udziela odpowiedzi na pytania, „kto jest kim” i „kto jest czyim właścicielem”.
Terminy przeglądów KYC i ponownej weryfikacji różnią się w zależności od banku. Ogólnie rzecz biorąc, przegląd i ponowna weryfikacja KYC odbywa się co roku w przypadku klientów wysokiego ryzyka, co dwa lata w przypadku klientów średniego ryzyka i co od trzech do pięciu lat w przypadku klientów niższego ryzyka. Biorąc pod uwagę, że każda firma chcąca uzyskać usługi finansowe musi przejść proces KYC, na całym świecie codziennie przeprowadza się ogromną liczbę kontroli KYC. Każde usprawnienie tego procesu umożliwi ogromną oszczędność czasu i kosztów dla globalnego systemu finansowego.
Czym jest weryfikacja KYC i dlaczego jest ona istotna?
Procedury KYC mają na celu wspieranie rządów i instytucji w zwalczaniu oszustw we wszystkich ich postaciach. Przeciwdziałają, między innymi, finansowaniu terroryzmu (CTF) i praniu pieniędzy (AML). „Weryfikacja KYC” to obowiązkowy proces identyfikacji i weryfikacji tożsamości klienta podczas otwierania konta. Kontrole te są następnie powtarzane w regularnych okresach, ponieważ instytucje finansowe muszą upewnić się, że posiadają aktualne informacje na temat statusu operacyjnego, struktury firmy macierzystej, beneficjenta rzeczywistego itp. Jeśli klienci nie spełnią minimalnych wymogów KYC, instytucje finansowe prawdopodobnie odmówią otworzenia konta i mogą nawet zawiesić istniejące relacje z klientami.
W jaki sposób kod LEI może ulepszyć procedury KYC?
Gdyby wszystkie podmioty posiadały kody LEI, kontrola zgodności byłaby znacznie łatwiejsza. Obecnie większość procesu wdrażania KYC opiera się na nazwach podmiotów i długiej liście identyfikatorów firmy (identyfikatory podatkowe, identyfikatory rejestracji działalności gospodarczej, identyfikatory rejestrów regulacyjnych, identyfikatory dostawców danych itp.). To sprawia, że proces wdrażania KYC jest bardzo podatny na błędy ludzkie i pomyłki ze względu na sprzeczne dane referencyjne, takie jak nazwiska i adresy, w różnych językach i zestawach znaków. Problem zostałby rozwiązany natychmiast, gdyby podmioty przedstawiły swój kod LEI – znormalizowany, alfanumeryczny kod nadający się do odczytu maszynowego, który łączy się z odpowiadającym im wpisem w Globalnym Indeksie LEI.
W szczególności kod LEI zapewniłby znaczny wzrost wydajności we wdrażaniu złożonych międzynarodowych korporacji (MNC). Zakres kontroli KYC wymaganych w przypadku korporacji międzynarodowych sprawia, że proces ten jest w naturalny sposób bardziej podatny na błędy – problem, który można łatwo rozwiązać dzięki kodowi LEI, który śledzi hierarchie własności korporacji międzynarodowych w Globalnym Indeksie LEI. Dotyczy to zwłaszcza podmiotów spoza danego obszaru, dla których dostęp do danych w czasie rzeczywistym za pośrednictwem rejestrów przedsiębiorstw nie jest możliwy we wszystkich jurysdykcjach, co oznacza, że uzyskanie niezbędnych informacji o podmiocie, jeśli w ogóle są dostępne, może zająć tygodnie.
Kod LEI może również przynieść korzyści firmom chcącym prowadzić działalność na rynkach wschodzących. W przypadku międzynarodowych korporacji prowadzących działalność globalną problemy związane z KYC są codziennością podczas pozyskiwania nowych partnerów biznesowych na rynkach wschodzących. LEI stanowi gotowe rozwiązanie tego problemu, gdyż stanowi podstawowy punkt wyjścia dla KYC – globalnie zaufanej tożsamości, która łączy się z kluczowymi danymi referencyjnymi opisującymi podmiot. Na przykład, gdy firma Ceviant współpracowała z podmiotem z siedzibą w Nigerii poszukującym usług finansowych, była w stanie dostarczyć swój kod LEI, który zapewnił poziom zaufania rzadko spotykany w regionie.
Badania przeprowadzone przez McKinsey na zlecenie GLEIF wykazały, że szersze przyjęcie identyfikatorów podmiotów prawnych (LEI) może pomóc światowemu sektorowi bankowemu zaoszczędzić 2–4 mld USD rocznie w ramach samych kosztów wdrażania klientów. Stanowi to potencjalnie kolosalną oszczędność wynoszącą od 5 do 10 procent całkowitych rocznych wydatków branży wynoszących ponad 40 miliardów dolarów na tę działalność.
Patrząc w przyszłość, kod LEI może również ułatwić tzw. „stałe poznawanie klienta” lub pKYC (perpetual KYC), które jest kluczem do zapewnienia aktualności danych dotyczących wdrażania i profili ryzyka. Gdyby kody LEI były konsekwentnie wymagane w różnych jurysdykcjach w przepisach AML, w zakresie analiz due diligence wobec klienta, mogłyby odegrać kluczową rolę w automatyzacji procesów KYC – oszczędzając czas i pieniądze wszystkich interesariuszy, w tym instytucji finansowych, organizacji łańcucha dostaw, dużych korporacji i innych firm objętych przepisami.
Przyszłość LEI w przebiegach płatności transgranicznych
Pomoc w automatyzacji procesów wdrażania KYC to tylko jeden przypadek użycia, w którym zalety LEI są wykorzystywane do usprawnienia transgranicznych przepływów płatności. W ramach planu działania na rzecz usprawnienia płatności transgranicznych oraz we współpracy z innymi organami ustanawiającymi standardy branżowe FSB pracuje obecnie nad promowaniem standaryzacji komunikatów dotyczących płatności zgodnych z normą ISO 20022. Obejmuje to zdefiniowanie i harmonizację pól danych – w tym identyfikatorów – przesyłanych w całym łańcuchu płatności.
Jeśli kody LEI zostaną zintegrowane z komunikatami zgodnymi z normą ISO 20022, wartość wykazana przez włączenie ich do KYC oraz procesów due diligence wobec klientów wzrośnie wielokrotnie w wielu innych przypadkach użycia płatności transgranicznych. Logika uwzględniania kodu LEI w komunikatach płatniczych jest prosta: po dodaniu go jako atrybutu danych każdy podmiot prawny inicjatora lub beneficjenta może zostać precyzyjnie, natychmiastowo i automatycznie zidentyfikowany ponad granicami, ułatwiając zarówno zaufanie, jak i automatyzację.
Osoby pragnące umieścić wpis w blogu prosimy o odwiedzenie strony: funkcje internetowego blogu GLEIF w języku angielskim. Imię i nazwisko autora komentarza pojawi się obok wpisu. Adresy e-mail nie będą publikowane. Uczestnictwo w forum dyskusyjnym i korzystanie z niego oznacza zgodę na przestrzeganie obowiązujących Zasad korzystania z blogu GLEIF, które należy uważnie przeczytać.
Clare Rowley jest dyrektorem ds. operacji biznesowych w Global Legal Entity Identifier Foundation (GLEIF). Przed rozpoczęciem współpracy z GLEIF pani Rowley pracowała w Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów w Stanach Zjednoczonych, gdzie kierowała inicjatywami technologicznymi usprawniającymi programy naprawcze banków i wniosła wkład w badania nad kredytami hipotecznymi wysokiego ryzyka. Clare Rowley jest posiadaczką tytułu CFA® i ma tytuł magistra w zakresie analiz prognostycznych z Uniwersytetu Northwestern.
