Nr 14 w serii wpisów na blogu LEI Lightbulb - Gdzie jesteś? W jaki sposób LEI może wesprzeć instytucje finansowe, aby mogły stawić czoła coraz poważniejszemu wyzwaniu wynikającemu z normy ISO 20022

Ogromna złożoność i niespójność formatów adresów na całym świecie przyczynia się do poważnych wyzwań dla instytucji finansowych. W wpisie na blogu dyrektor ds. operacji biznesowych GLEIF, Clare Rowley, analizuje powody, dla których możliwość mapowania odpowiednich pól adresowych z danych referencyjnych identyfikatora podmiotu prawnego (LEI) na format wiadomości ISO 20022 jest skutecznym sposobem na poprawę jakości danych, który pomaga zintensyfikować globalną walkę z przestępczością finansową oraz przyczynia się do szybszych, tańszych oraz bardziej przejrzystych i spójnych transakcji transgranicznych.

---

---

Adresy mają podstawowe znaczenie dla gospodarki światowej. Jak stwierdza Światowy Związek Pocztowy, „adresy stanowią ważną część podstawowych informacji potrzebnych do zapewnienia komunikacji (zarówno cyfrowej, jak i fizycznej) między osobami fizycznymi, rządami i organizacjami”.

Biorąc pod uwagę zasadniczą rolę adresów w zapewnianiu legalnego dostępu do globalnego handlu, nieprawidłowe, niekompletne lub niezgodne dane adresowe są często postrzegane jako ostrzeżenie, które sygnalizuje niegodziwe działania w obrębie płatności transgranicznych. Zalecenia Grupy Zadaniowej Działania Finansowego (FATF) ustanawiające kompleksowe i spójne ramy środków, które mają na celu zwalczanie zarówno prania pieniędzy, jak i finansowania terroryzmu, a także zapobieganie finansowaniu proliferacji broni masowego rażenia, są jasne. W szczególności Zalecenie 16 FATF ma na celu zapewnienie natychmiastowej dostępności podstawowych informacji (w tym adresu) na temat zleceniodawcy i beneficjenta przelewów bankowych oraz uwzględnienie ich w komunikacie dotyczącym płatności.

Formaty adresów i komunikaty dotyczące płatności

Jednak włączenie danych adresowych do komunikatu dotyczącego płatności, gdy każdy dodatkowy bajt zwiększa koszty i zmniejsza prędkość, to szczególne i wyjątkowe wyzwanie. Struktury adresów bardzo różnią się w poszczególnych krajach i jurysdykcjach i mogą być niewyobrażalnie złożone, biorąc pod uwagę szeroki zakres potencjalnych możliwości. Płatności transgraniczne podnoszą poziom skomplikowania. Takie transakcje często obejmują organizacje, które mają adresy w różnych językach, formatach i konwencjach.

W celu ujednolicenia, standardy przesyłania komunikatów dotyczących płatności sprzyjały liniom na tekst o ograniczonej liczbie znaków lub otwartym polom na dane adresowe. Chociaż to podejście zapewnia pewien stopień elastyczności (w celu uwzględnienia koniecznej zmienności), jest ono też odporne na automatyzację, a tym samym utrudnia proste przetwarzanie (STP), ponieważ często wymagana jest interwencja człowieka.

Standard przesyłania wiadomości ISO 20022 ma na celu rozwiązanie tego problemu poprzez wprowadzenie wysoce ustrukturyzowanych i oddzielonych elementów z ograniczoną liczbą znaków dla określonych danych adresowych, co odzwierciedla szersze dążenie do otrzymania bardziej spójnych i uporządkowanych danych w przetwarzaniu płatności w celu większej interoperacyjności w płatnościach transgranicznych i poza nimi.

Od dzisiaj w ramach ISO 20022 określa się następujące pola adresowe:

• Typ adresu
• Wiersz adresu
• Dział
• Poddział
• Nazwa ulicy
• Numer budynku
• Nazwa budynku
• Piętro
• Skrzynka pocztowa
• Pokój
• Kod pocztowy
• Nazwa miasta
• Nazwa lokalizacji miasta
• Nazwa dzielnicy
• Poddział kraju
• Kraj

Choć tak ściśle określona struktura adresu jest niewątpliwie przydatna w niektórych zastosowaniach krajowych, gdy podmioty korzystają z tego samego formatu adresu i tego samego języka, płatności transgraniczne wiążą się z ograniczeniami.

Trudno się temu dziwić, bowiem praktycznie niemożliwe byłoby zapewnienie standardowych pól dla każdego możliwego typu fizycznych struktur adresowych na całym świecie. Przeanalizujmy prawdziwy przykład: podmiot, którego adres to trzecie piętro budynku, pole golfowe, w pobliżu parku biznesowego, w pobliżu obwodnicy. Tak samo, jak wyglądałoby praktyczne, skalowalne rozwiązanie dla jurysdykcji, w których nazwy ulic są rzadkie, a adresy muszą być opisywane pod kątem bliskości lokalnych punktów orientacyjnych (tj. 75 metrów na północ i 50 metrów na wschód od kościoła)? Dodajmy do tego różne języki i systemy pisma, a okazuje się, że organizacje nie będą interpretować adresów w taki sam sposób.

Mapowanie LEI na ISO 20022

Zamiast dodawać kolejne pola strukturalne w odpowiedzi na wartości wyjątkowe (które mogą jedynie sprzyjać dalszej złożoności), rozwiązanie tego problemu wymaga wspólnego, spójnego na całym świecie punktu wyjścia. Dotyczy to w szczególności danych adresowych wierzyciela w przypadku transgranicznych transakcji płatniczych. Jakkolwiek informacje o adresie dłużnika można uzyskać z głównego rejestru KYC agenta dłużnika, interpretację adresu wierzyciela przez dłużnika w formacie ISO 20022 uznaje się za „problematyczną”.

Na szczęście w ramach identyfikatora podmiotu prawnego (LEI) istnieje już wspólny, spójny na całym świecie punkt wyjścia dla danych adresowych. LEI to 20-znakowy kod alfanumeryczny, który łączy się z kluczowymi danymi referencyjnymi, w tym danymi adresowymi, co umożliwia jasną i jednoznaczną identyfikację wszystkich podmiotów uczestniczących w transakcji finansowej.

W porównaniu z wysoce ustrukturyzowanym formatem adresu ISO 20022, kod LEI jest bardziej uproszczony i ma ograniczoną strukturę, dzięki czemu uwzględnia znaczną zmienność i elastyczność. Jest to szczególnie istotne w kontekście płatności transgranicznych, gdy różnice w formacie adresu są pewne. Chociaż oznacza to, że format ustrukturyzowanego adresu w kodzie LEI nie odpowiada dokładnie formatowi ustrukturyzowanego adresu w komunikacie dotyczącym płatności ISO 20022, indeks LEI można wykorzystać do mapowania danych adresowych LEI do formatu ISO 20022.

Upraszczając, dane adresowe LEI należy uznać za zgodne z normą ISO 20022, a odpowiednie pola adresowe można pobrać z danych referencyjnych LEI w sposób zautomatyzowany, co ogranicza niejednoznaczność i umożliwia STP.

GLEIF zapewnia takie mapowanie tutaj oraz podkreśla szansę dla instytucji finansowych na zmniejszenie złożoności strukturyzacji informacji o klientach beneficjentach poprzez wykorzystanie kodu LEI jako identyfikatora organizacyjnego beneficjenta. Pozwoli to „ograniczyć punkty kontaktu i wpływ na klientów, zoptymalizować zasoby i inwestycje, a jednocześnie umożliwi bankowi zapewnienie znacznej poprawy jakości obsługi klienta”.

GLEIF otrzymuje także opinie bezpośrednio z branży od instytucji finansowych, które stwierdzają, że pomocne i logiczne byłoby wykorzystanie danych referencyjnych LEI w celu spełnienia wymogów ISO 20022 dotyczących adresu klienta, ponieważ kod LEI jest obowiązkowy w przypadku większości tych komunikatów.

Wspieranie globalnej walki z przestępczością finansową

Możliwość mapowania danych adresowych LEI do formatu ISO 20022 ma ważne konsekwencje. Wyzwania związane z zatwierdzaniem adresów są symbolem coraz pilniejszej potrzeby poprawy jakości danych w celu intensyfikacji globalnej walki z przestępczością finansową. W analizie Project Aurora — przeprowadzonej przez Centrum Innowacji Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) — za ważne czynniki uznano „jakość danych oraz standaryzację identyfikatorów i pól danych” zawartych w komunikatach płatniczych. Potwierdza to ustalenia FATF, która wskazała wymianę i standaryzację danych oraz zaawansowaną analitykę jako podstawy skutecznych inicjatyw transgranicznych w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy (AML) i finansowaniu terroryzmu (CTF).

Biorąc pod uwagę tę ukierunkowaną tendencję, wykorzystanie LEI do zmierzenia się z wyzwaniami związanymi z interpretacją danych adresowych może stać się skutecznym sposobem na dostosowanie się do nowych przepisów. Patrząc bardziej ogólnie, kod LEI oferuje wyjątkowe korzyści w zakresie obsługi globalnie ustandaryzowanych, lekkich i wydajnych komunikatów dotyczących płatności, które można w pełni zautomatyzować, co pomaga w realizacji obietnicy szybszych i tańszych oraz bardziej przejrzystych i spójnych transakcji transgranicznych.

Z tego powodu GLEIF intensywnie współpracuje z różnymi grupami interesariuszy z całej branży w ramach konsultacji Komisji ds. Płatności i Infrastruktury Rynku (CPMI) Banku Rozrachunków Międzynarodowych w sprawie wymogów harmonizacyjnych ISO 20022, opowiadając się za wprowadzeniem kodu LEI jako identyfikatora dłużnika/wierzyciela w komunikatach dotyczących płatności, aby uzyskał taki sam status jak kod identyfikacyjny firmy (BIC) w zakresie zastępowania nazwy i adresu pocztowego.

GLEIF podkreśla również, że nie można stracić okazji do rozważenia wykorzystania kodu LEI w planowanym przeglądzie Zalecenia 16. FATF GLEIF postuluje, aby w przypadku, gdy inicjator lub beneficjent jest podmiotem prawnym, trustem lub jakąkolwiek inną organizacją posiadającą zdolność prawną na mocy prawa krajowego, LEI powinien być zawarty w informacjach dołączonych do kwalifikującego się przelewu bankowego.

---