Od identyfikacji kontrahentów do wartości biznesowej: Zastosowanie kodu LEI w finansach handlowych
Wspólna biała księga McKinsey & Company i GLEIF wskazuje, że korzystanie z identyfikatorów podmiotu prawnego przy wydawaniu akredytyw dałoby bankom działającym w branży finansów handlowych łączne oszczędności rzędu nawet 500 milionów dolarów amerykańskich rocznie
Autor: Stephan Wolf
Data: 2017-12-11
Odsłon:
Biała księga wydana niedawno przez McKinsey & Company i Global Legal Entity Identifier Foundation (GLEIF) pod tytułem „Identyfikator podmiotu prawnego: Wartość unikalnego identyfikatora kontrahentów” (The Legal Entity Identifier: The Value of the Unique Counterparty ID) (patrz „powiązane odsyłacze” poniżej) omawia trzy możliwości zastosowania pokazujące potencjalne szersze stosowanie identyfikatora podmiotu prawnego (LEI). Te możliwości zastosowania – a nie jest to wyczerpująca lista – odnoszą się do rynków kapitałowych, transakcji handlowych i udzielania kredytów komercyjnych. Możliwości zastosowania są szczególnie ważne dla dużych korporacji, małych firm i ich instytucji bankowych oraz dla banków inwestycyjnych.
Niniejszy blog omawia bardziej szczegółowo zastosowanie kodu LEI w finansach handlowych. Gdyby banki działające w branży finansów handlowych korzystały z kodów LEI przy wydawaniu akredytyw, mogłyby osiągnąć łączne oszczędności sięgające 500 milionów dolarów amerykańskich rocznie.
Zastosowanie kodów LEI w finansach handlowych
Cykl przebiegu transakcji handlowej jest złożony i składa się między innymi z takich etapów, jak zamówienie towarów, wysłanie faktur za towary, uzyskanie finansowania handlowego, produkcja towarów, rozliczenie płatności i dostawa/odbiór towarów. Lista ta jest nieskończenie długa. Według stwierdzeń zawartych w białej księdze korzystanie z LEI mogłoby mieć znaczący wpływ na etap związany z wystawianiem faktur i finansami handlowymi.
W całym cyklu przebiegu transakcji handlowej do zakończenia transakcji wymagane jest przeprowadzenie kilku działań wymagających czasu i ręcznego przetwarzania. Dotyczy to w szczególności transakcji międzynarodowych. Weryfikacja tożsamości kontrahentów często wymaga szczególnie dużo ręcznego przetwarzania informacji. Stosowanie kodów LEI mogłoby zautomatyzować weryfikację tożsamości i umożliwić cyfryzację kilku działań, które wymagane są na etapie transakcji handlowej związanym z wystawianiem faktur i finansami handlowymi. Mogłoby nawet potencjalnie skrócić czas potrzebny na przekazywanie płatności.
Finanse handlowe obejmują szeroką gamę produktów i usług usprawniających handel międzynarodowy. Momentem, w którym identyfikatory LEI znalazłyby największe zastosowanie, jest etap, na którym kupujący otrzymują akredytywy lub weksle ze swoich banków w celu usprawnienia dokonywania płatności na rzecz sprzedających, a sprzedający wykorzystują zamówienia lub faktury, aby uzyskać środki na sfinansowanie produkcji czy zakupów. Proces uzyskiwania i wykorzystywania akredytyw jest szczególnie czasochłonny i zazwyczaj wiąże się z koniecznością podjęcia licznych kroków, z których wiele wymaga sprawdzania tożsamości i uzgodnień. W celu ograniczenia ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy (AML) zarówno bank kupującego, jak i bank sprzedającego muszą przeprowadzić kilka działań w celu sprawdzenia kontrahenta. Kontrole te obecnie zbyt mocno opierają się na ręcznym przetwarzaniu informacji i dokumentacji papierowej. Co więcej, aby sprawdzić kontrahenta, banki korzystają z wielu baz danych, które mogą jednak przeszukiwać wyłącznie po nazwie podmiotu, co wiąże się ze znaczącym ryzykiem, gdyż wiele podmiotów ma podobne nazwy.
Taką ręczną weryfikację można znacznie usprawnić i znacząco obniżyć jej koszty dzięki stosowaniu LEI. Kody LEI umożliwiłyby natychmiastową, scyfryzowaną identyfikację podmiotów, dzięki czemu banki mogłyby znacząco ograniczyć czas i środki wykorzystywane obecnie do dokonywania ustaleń i wyszukiwania informacji o historii kontrahenta. Poprawa wydajności szłaby w parze z ograniczeniem liczby błędów pierwszego rodzaju na podstawie list zgodności z przepisami o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy i innych list zgodności. Zamiast szukać po nazwie, instytucje mogłyby przeszukiwać stosowne bazy danych, używając niepowtarzalnego kodu LEI podmiotu lub, na zaawansowanym etapie, przeszukując tylko jedną bazę danych.
Poza ułatwieniem działań zorientowanych na przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy stosowanie kodów LEI może ograniczyć ryzyko oszustw. Wykorzystując LEI podmiotu, bank sprzedającego mógłby prześledzić niezapłacone faktury w celu ustalenia podejrzanych działań, takich jak wystawienie wielu faktur do jednej dostawy.
Ogólnie rzecz biorąc, dzięki identyfikatorom podmiotu prawnego (LEI) dwa najważniejsze działania w skomplikowanym procesie – weryfikacja podmiotów i śledzenie historii podmiotu – stają się dużo prostsze. Gdyby LEI były wykorzystywane do identyfikacji podmiotów zagranicznych oraz zautomatyzowania śledzenia ich historii dla celów wydawania akredytyw, banki mogłyby potencjalnie oszczędzać łącznie od 250 milionów do 500 milionów dolarów amerykańskich rocznie. W przypadku maksymalnego wykorzystania potencjału LEI oszczędności te mogłyby osiągnąć poziom czterech procent obecnego poziomu kosztów globalnych działań handlowych. Dolny zakres przedziału tych szacunków zakłada znaczące przyjęcie się LEI w Europie i Ameryce Północnej przy niskim ich wykorzystaniu w Azji, natomiast górnych zakres szacunków zakłada znaczące korzystanie z LEI na całym świecie.
Poza zwiększeniem wydajności stosowanie LEI usprawniłoby zarządzanie ryzykiem, umożliwiając bankom uzyskanie bardziej holistycznego obrazu podmiotu uczestniczącego w transakcji.
Bardziej ogólnie rzecz biorąc, wspólna biała księga wskazuje także, że szersze, globalne przyjęcie LEI mogłoby dać roczne oszczędności rzędu ponad 150 milionów dolarów w branży bankowości inwestycyjnej. Dzięki wykorzystaniu kodów LEI oszczędności te obejmowałyby co najmniej 10 procent całkowitych kosztów operacyjnych dla nowych klientów i kosztów przetwarzania transakcji. (Aby dowiedzieć się więcej o potencjalnych oszczędnościach kosztów i zwiększeniu wydajności w oparciu o wykorzystanie LEI na rynkach kapitałowych, zalecamy zapoznać się z odpowiednim wpisem na blogu GLEIF wymienionym wśród „powiązanych odsyłaczy” poniżej.)
W GLEIF aktywnie zachęcamy organizacje, by rozważyły przyjęcie kodów LEI w swoich codziennych działaniach. Liczymy, że ta biała księga pozwoli poszerzyć wiedzę na temat potencjalnych zastosowań kodów LEI, a przy tym przyczyni się do kontynuacji debaty na temat związanych z nimi korzyści polegających na zwiększeniu oszczędności i efektywności. Potencjalne zastosowania kodów LEI wykraczają daleko poza obecny zakres, a GLEIF pragnie eksplorować te pomysły wraz z innymi organizacjami w różnych branżach.
Osoby pragnące umieścić wpis w blogu prosimy o odwiedzenie strony: funkcje internetowego blogu GLEIF w języku angielskim. Imię i nazwisko autora komentarza pojawi się obok wpisu. Adresy e-mail nie będą publikowane. Uczestnictwo w forum dyskusyjnym i korzystanie z niego oznacza zgodę na przestrzeganie obowiązujących Zasad korzystania z blogu GLEIF, które należy uważnie przeczytać.
Stephan Wolf był dyrektorem naczelnym Global Legal Entity Identifier Foundation (GLEIF) (2014–2024). Od marca 2024 r. kieruje Branżową Radą Doradczą (IAB) Międzynarodowej Izby Handlowej (ICC) w ramach Inicjatywy na rzecz standardów cyfrowych, globalnej platformy dostosowania, przyjmowania i promowania standardów handlu cyfrowego. Przed objęciem stanowiska przewodniczącego od 2023 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego IAB. W tym samym roku został wybrany do Zarządu Międzynarodowej Izby Handlowej (ICC) w Niemczech.
W okresie od stycznia 2017 r. do czerwca 2020 r. Stephan Wolf był współprzewodniczącym International Organization for Standardization Technical Committee 68 FinTech Technical Advisory Group (ISO TC 68 FinTech TAG). W styczniu 2017 r. pan Wolf znalazł się wśród 100 najlepszych liderów w dziedzinie tożsamości w rankingu One World Identity. Posiada rozległe doświadczenie w tworzeniu systemów operacyjnych danych oraz globalnych strategii wdrażania. W swojej karierze wielokrotnie kierował rozwojem kluczowych strategii biznesowych i produktów. Był współzałożycielem IS Innovative Software GmbH w 1989 r. i pierwszym dyrektorem zarządzającym tej firmy. Później został mianowany na stanowisko rzecznika zarządu przedsiębiorstwa, w które ta firma się przekształciła, czyli IS.Teledata AG. Spółka weszła ostatecznie w skład Interactive Data Corporation, w której S. Wolf piastował stanowisko Dyrektora Naczelnego. Ukończył studia z zakresu administracji biznesowej na Uniwersytecie J. W. Goethego we Frankfurcie nad Menem.