Od identyfikacji kontrahentów do wartości biznesowej: Zastosowanie kodu LEI na rynkach kapitałowych

Wspólna biała księga McKinsey & Company i GLEIF określa dodatkowe zastosowania kodu LEI w ciągu całego cyklu życia relacji z klientem na rynkach kapitałowych

---

---

Biała księga wydana niedawno przez McKinsey & Company i Global Legal Entity Identifier Foundation (GLEIF) pod tytułem „Identyfikator podmiotu prawnego: Wartość unikalnego identyfikatora kontrahentów” (‘The Legal Entity Identifier: The Value of the Unique Counterparty ID’) (patrz „powiązane odsyłacze” poniżej) określa jasno zastosowania identyfikatora podmiotu prawnego (LEI) w ciągu całego cyklu życia relacji z klientem na rynkach kapitałowych. Główna wartość kodu LEI w tym segmencie wynika z ograniczenia kosztów związanych z nowymi klientami oraz kosztów generowanych przez czynności w ramach middle-office i back-office w zakresie przetwarzania transakcji na akcjach, obligacjach i innych papierach wartościowych.

Niniejszy blog omawia bardziej szczegółowo zastosowanie kodu LEI w procesach oswajania klientów (tzw. onboardingu). Jednak ważne jest również jego zastosowanie w operacjach wewnętrznych. Zespoły ds. operacji wewnętrznych coraz częściej wdrażają LEI jako podstawowy atrybut do gromadzenia i weryfikowania informacji handlowych o kliencie, które często są przechowywane w różnych systemach wewnętrznych i przypisane do różnych identyfikatorów klienta. Dostrzegły one, że dzięki jego zastosowaniu udało się uprościć i przyspieszyć zadania związane z komunikacją wewnętrzną i rozliczeniami handlowymi.

Zastosowanie kodów LEI na rynkach kapitałowych

Zastosowanie kodu LEI w branży stało się powszechniejsze wraz z wdrożeniem ustawy Dodda-Franka w Stanach Zjednoczonych oraz rozporządzenia w sprawie infrastruktury rynku europejskiego. Od tamtej pory banki odkryły również inne korzyści oprócz możliwości natychmiastowej identyfikacji kontrahentów dokonujących transakcji z udziałem pozagiełdowych instrumentów pochodnych. Przede wszystkim odkryły one dodatkowe zastosowania kodu LEI, które obejmują cały cykl życia relacji z klientem.

Tworzenie wartości biznesowej za pomocą kodu LEI: oswajanie klientów

Oswajanie klientów (tzw. onboarding) stało się kolejnym obszarem, w którym banki zaczynają wykorzystywać kod LEI jako skuteczny identyfikator. Dotyczy to szczególnie czynności związanych z dopełnieniem wymogów dotyczących znajomości klientów („know-your-customer” – KYC) oraz zarządzania dokumentacją.

W ramach procesów KYC firmy starają się weryfikować tożsamość swoich klientów za pomocą odpowiedniej analizy due diligence. Brak spójności w obrębie tych procesów oznacza, że banki poświęcają sporo czasu i środków na te działania. Dodatkowa trudność polega na tym, że w różnych obszarach banku mogą być stosowane różne identyfikatory dla tego samego klienta, a ponadto sprzedawcy pomagający bankowi w gromadzeniu informacji dotyczących KYC mogą również posługiwać się własnymi identyfikatorami. To, co powinno być z założenia prostym zadaniem, jest tak naprawdę skomplikowanym działaniem pochłaniającym mnóstwo czasu i zasobów.

Co więcej, może to oznaczać opłakane skutki dla klienta. Jeśli na przykład klient będzie musiał szybko zgromadzić pieniądze, może złożyć zamówienie na sprzedaż obligacji lub akcji. W przypadku, gdy bank będzie miał problemy z natychmiastowym zlokalizowaniem dokumentów, gdyż będą one powiązane z numerem konta, a nie z identyfikatorem podmiotu prawnego, może to uniemożliwić dokonanie transakcji na koncie klienta.

Dla porównania, gdyby wszyscy uczestnicy procesu powiązali informacje o kliencie z kodem LEI, przebiegałby on o wiele wydajniej i przejrzyściej. Oprócz uproszczenia procesów i zapewnienia lepszej obsługi klientów kody LEI mogą również zwiększyć potencjał wykorzystania etatów i umożliwić bankom szybsze dokonywanie transakcji z klientami. Typowa wielkość zatrudnienia w bankach inwestycyjnych wynosi od 1000 do 1500 etatów; pracownicy ci skupiają się na procesie onboardingu, który według raportu McKinsey trwa średnio 120 dni. Gdyby kody LEI były przyjmowane na szerszą skalę, czas ten uległby znacznemu skróceniu, dzięki czemu banki mogłyby o wiele szybciej dokonywać transakcji z klientami, a pracownicy odpowiedzialni za onboarding mogliby wziąć na siebie inne zadania.

Z informacji zawartych w białej księdze wynika, że wprowadzenie kodów LEI do procesów onboardingu i przetwarzania obrotu papierami wartościowymi na rynkach kapitałowych mogłoby zmniejszyć roczne koszty przetwarzania obrotu i onboardingu o 10%. Pozwoliłoby to zmniejszyć łączne koszty przetwarzania obrotu i onboardingu na rynkach kapitałowych o 3,5%, a tym samym zaoszczędzić ponad 150 mln USD rocznie tylko w samej globalnej branży bankowości inwestycyjnej.

Banki, które dopiero muszą wprowadzić kody LEI do procesów przetwarzania obrotu lub onboardingu, mogłyby zyskać pod względem wydajności, szybkości i jakości obsługi klientów. Korzyści dla wszystkich banków byłyby znacznie większe, gdyby większa liczba podmiotów prawnych uzyskała kody LEI. Ściślej mówiąc, mogłyby one spodziewać się dodatkowego przychodu dzięki skróceniu czasu wprowadzania produktu na rynek w ramach transakcji dokonywanych z kontrahentami przy jednoczesnym zwiększeniu satysfakcji klienta.

W GLEIF aktywnie zachęcamy organizacje, by rozważyły przyjęcie kodów LEI w swoich codziennych działaniach. Liczymy, że ta biała księga pozwoli poszerzyć wiedzę na temat potencjalnych zastosowań kodów LEI, a przy tym przyczyni się do kontynuacji debaty na temat związanych z nimi korzyści polegających na zwiększeniu oszczędności i efektywności. Potencjalne zastosowania kodów LEI wykraczają daleko poza obecny zakres, a GLEIF pragnie eksplorować te pomysły wraz z innymi organizacjami w różnych branżach.

---