Rozwój tożsamości cyfrowej w transakcjach finansowych

Część I: Sposoby wykorzystania kodów LEI do celów bezpośredniego przetwarzania, walki z przestępstwami finansowymi oraz przygotowań do globalnego ekosystemu tożsamości cyfrowej

---

---

Dzisiejszy globalny ekosystem finansowy wyewoluował od skromnych początków. Niegdyś funkcjonował jako system oparty na fizycznej obecności, odręcznie pisanych dokumentach oraz relacjach międzyludzkich, natomiast obecnie przekształcił się w zautomatyzowane, wielojurysdykcyjne i coraz bardziej zdigitalizowane globalne środowisko. Jednak pomimo powszechności transakcji cyfrowych zarządzanie nazwami, adresami i innymi identyfikatorami finansowymi niezbędnymi do autoryzowania transakcji wciąż odbywa się przy użyciu analogowych procesów opartych na tekście.

Tym postem rozpoczynamy czteroczęściową serię na blogu, która eksploruje kwestie uwierzytelniania w świecie finansowym i bada, w jaki sposób identyfikatory podmiotów prawnych (LEI) można wykorzystać w celu ograniczenia globalnych nieefektywności oraz by stworzyć szybsze, lepsze i mniej kosztowne możliwości zapewnienia zgodności z przepisami mającymi zapobiegać przestępstwom finansowym.

Początek

To, co dziś nazywamy „ekosystemem finansowym”, ma swoje początki setki, jeśli nie tysiące lat temu. W tamtych czasach niewielka grupa interesariuszy składała się z kupców i bankierów, którzy ze względu na ograniczenia geograficzne znali się i ufali sobie nawzajem. Potwierdzanie ich tożsamości odbywało się na podstawie odręcznych podpisów, które były uważane za oznaki reputacji, jak również autentyczności. W takich okolicznościach uczestnicy mogli szybko uzgadniać zasady i zachowania. Osoby, które nie przestrzegały takich ustaleń, można było łatwo zidentyfikować i wykluczyć.

Era przemysłowa oznaczała nową skalę

Na początku ery przemysłowej nastąpiła demokratyzacja usług bankowych. Banki musiały rozwinąć sieci oddziałów, aby umożliwić tworzenie na dużą skalę relacji lokalnych opartych na uwierzytelnianiu. Fizyczne podpisy wciąż funkcjonowały jako zaufane uwierzytelnienie, a banki zaczęły skupiać się na osobistych kontaktach z klientami, aby pogłębić ocenę klienta. Liczba przedsiębiorstw, które potrzebowały międzynarodowych transakcji finansowych, była niewielka. W celu wymiany uwierzytelnionej dokumentacji powszechnie korzystano z usług pocztowych, a od niedawna również z faksów, teleksów i innych elektronicznych technologii komunikacyjnych, co zapoczątkowało „erę elektronicznej wymiany danych”. Choć wprowadzono także inne formy identyfikacji dokumentów i ich uwierzytelniania, odręczny podpis nadal funkcjonował jako podstawowy sposób potwierdzania autentyczności i prawnie wiążącej identyfikacji.

Transformacja cyfrowa

Rewolucja cyfrowa zmieniła wszystko. Technologie cyfrowe umożliwiły prawdziwą globalizację, gdyż pozwoliły na błyskawiczne połączenia między systemami bankowymi ponad granicami geograficznymi oraz na przeprowadzanie transakcji z różnych urządzeń elektronicznych.

Bankowość cyfrowa w sposób trwały zmienia relacje z klientami oraz ułatwia dostęp do usług finansowych jak nigdy przedtem. Ponadto globalizacja transakcji finansowych doprowadziła do rozwoju ekosystemu finansowego, gdzie liczba transakcji między jurysdykcjami wzrosła wielokrotnie. To tworzy rosnące zapotrzebowanie na ekosystem finansowy, który będzie szybszy, bardziej elastyczny i sprawny.

Problem identyfikatorów

W wyniku transformacji cyfrowej interesariusze muszą się zająć także nowymi problemami związanymi z zarządzaniem uwierzytelnianiem i tożsamością między stronami uczestniczącymi w transakcji. Transakcja finansowa to transfer zasobów między dwoma punktami lub podmiotami: pierwotnym właścicielem zasobów a podmiotem otrzymującym. Kontrola przepływów finansowych opiera się na dwóch zasadniczych elementach:

1. Znane tożsamości źródła (pierwotny właściciel) oraz odbiorcy (podmiot otrzymujący).
2. Szczegóły transakcji oraz proces jej realizacji (zobowiązanie będące jej podstawą oraz przepływ informacji wymagany do jej wykonania).

Przyjęcie technologii ułatwiających transakcje cyfrowe stworzyło nierównowagę w systemie, ponieważ procesy wykorzystywane w celu identyfikacji uczestników transakcji opierają się na nazwach, nieprecyzyjnych technikach przetwarzania tekstu oraz ręcznie wykonywanych czynnościach. Na przykład, w transakcjach płatniczych pierwotny właściciel oraz podmiot otrzymujący mogą być identyfikowani za pomocą nazwy i numeru konta, z których żadne nie jest unikalnym identyfikatorem pozwalającym na skuteczną komunikację z innymi bankami uczestniczącymi w transakcji. Z tego względu transakcje cyfrowe są utrudnione, ponieważ strony nie mogą przetwarzać elementów analogowych z tą samą szybkością, z zachowaniem tych samych zasad bezpieczeństwa oraz z tą samą opłacalnością.

Ta nierównowaga nie tylko wpływa negatywnie na doświadczenia użytkownika uczestniczącego w transakcji oraz koszty przetwarzania, lecz również stwarza możliwości wykorzystania systemu przez oszustów.

Banki są odpowiedzialne za kontrolowanie przepływów finansowych między podmiotami w ekosystemie i robią to, korzystając z list podmiotów objętych sankcjami, publikowanych przez organy nadzoru finansowego. Banki analizują swoje transakcje, wyszukując nazwy podmiotów objętych sankcjami, aby ograniczyć oszustwa i inne nielegalne transakcje. Wciąż jest to proces analogowy i oparty na tekście, więc kontrola danych pozostaje na niskim poziomie, często pojawiają się fałszywe alarmy, a możliwości oszustwa są duże. W związku z tym ustawowe mechanizmy kontrolne są coraz bardziej rygorystyczne i często wymagają teraz, aby przed autoryzacją transakcji banki pozyskiwały dodatkowe, wzbogacone dane. Z kolei koszty związane z zapewnieniem zgodności z przepisami znacznie wzrosły, a efektywność w transakcjach finansowych spadła.

Kody LEI: Sposób na rozwiązanie problemów ze zgodnością

Ciągłe korzystanie z przestarzałych technologii w celu obsługi i regulowania globalnych transakcji finansowych stwarza ryzyko wystąpienia problemów ze zgodnością, ponieważ technologie te nie są już wystarczające do celów walki z nowoczesną przestępczością finansową. Stosowanie technologii wdrożonych w erze rozwiązań tradycyjnych utrudnia działania zmierzające do zapewnienia większej przejrzystości i bezpieczeństwa na rynku globalnym, a przy tym powiększa nieefektywności i szkody handlowe.

W każdej transakcji finansowej pierwotny właściciel zasobów, podmiot otrzymujący i wszyscy pośrednicy muszą być jednoznacznie zidentyfikowani w obrębie całej wymiany informacji, aby można było każdorazowo sprawdzić ich tożsamość. W przypadku podmiotów prawnych można to osiągnąć, stosując LEI – praktyczny standard, który po jego powszechnym przyjęciu może wnieść jakże potrzebną efektywność do ekosystemu cyfrowych transakcji finansowych.

W kolejnych postach zastanowimy się nad tym, w jaki sposób można wykorzystać kody LEI, aby spełnić te wymagania, ograniczyć problemy ze zgodnością oraz przywrócić równowagę w zakresie technologii operacyjnych i regulacyjnych, które leżą u podstaw obecnej ery finansowej, by zapewnić wszystkim interesariuszom szybsze, lepsze i bardziej opłacalne możliwości zachowania zgodności z przepisami. W szczególności zajmiemy się sposobami wykorzystania kodów LEI do celów bezpośredniego przetwarzania, walki z przestępstwami finansowymi oraz przygotowań do globalnego ekosystemu tożsamości cyfrowej.

---